Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Σαν σήμερα το 1940 το Λονδίνο βομβαρδίζεται απο τους Γερμανούς

Ο καθεδρικός ναός του St. Paul κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού
The London Blitz
Μετά το τέλος της Μάχης της Γαλλίας, ξεκίνησε η Μάχη της Βρετανίας. Blitz ήταν το όνομα της επιχείρησης συστηματικού βομβαρδισμού της Βρετανίας από τους Γερμανούς, τη περίοδο Σεπτέμβριος 1940 - Μάιος 1941 η οποία θα προηγούνταν της εισβολής στη Βρετανία.
Οι Γερμανοί πρώτα επιχείρησαν να εξασθενήσουν τις αεροπορικές δυνάμεις των Βρετανών πριν την επιχείρηση, βομβαρδίζοντας Βρετανικά αεροδρόμια. Το Blitz ξεκίνησε με τον βομβαρδισμό του Λονδίνου για 57 συνεχόμενες νύχτες. Τη πρώτη μέρα του βομβαρδισμού, την 7η Σεπτεμβρίου, 500 περίπου βομβαρδιστικά της Luftwaffe με συνοδεία άλλων τόσων μαχητικών έκαναν τον πρώτο βομβαρδισμό της επιχείρησης. Στη πρώτη φάση της επιχείρησης, 150 βομβαρδιστικά κατά μέσο όρο, επιτίθονταν στο Λονδίνο κάθε μέρα, αριθμός που μειώθηκε σημαντικά τους επόμενους μήνες. Μέσα στους πρώτους δύο μήνες των βομβαρδισμών, οι Γερμανοί είχαν ρίξει στη Βρετανία περίπου ένα εκατομμύριο βόμβες, περισσότερο από 13.000 τόνους εκρηκτικών. Η άμυνα των Βρετανών τις πρώτες μέρες ήταν πολύ ασθενής, καθώς ελάχιστα αντιαεροπορικά πυροβόλα ήταν διαθέσιμα και ήταν αναποτελεσματικά στο ύψος που πετούσαν τα γερμανικά βομβαρδιστικά


Η πιο καταστρεπτική επίθεση έγινε στις 29 Δεκεμβρίου, όταν το Λονδίνο βομβαρδίστηκε από βόμβες ισχυρών εκρηκτικών προκαλώντας καταιγίδα πυρκαγιών που ονομάστηκε η Δεύτερη Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου
Μέχρι το τέλος της επιχείρησης, χιλιάδες πολίτες είχαν σκοτωθεί από τους βομβαρδισμούς, οι μισοί στο Λονδίνο και περισσότερα από ένα εκατομμύριο κτίρια είχαν καταστραφεί μόνο στο Λονδίνο. Ωστόσο, η προσοχή του Χίτλερ είχε πλέον στραφεί προς την ανατολή, στη μάχη με τη Σοβιετική Ένωση και αυτό ήταν ο λόγος για τον οποίο η συχνότητα των βομβαρδισμών μειώθηκε δραστικά με τον καιρό αλλά και γιατί η Μάχη της Βρετανίας δεν ολοκληρώθηκε ποτέ
Το Λονδίνο δεν ήταν η μόνη πόλη που βομβαρδίστηκε κατά τη διάρκεια του Blitz. Και άλλες πόλεις, κυρίως στρατιωτικού ή βιομηχανικού ενδιαφέροντος έγιναν στόχος των βομβαρδισμών της Luftwaffe με σοβαρές καταστροφές και απώλειες, όπως τοΜπέλφαστ, το Μπρίστολ, το Κόβεντρι, το Λίβερπουλ, το Μάντσεστερ, το Πλύμουθ και άλλες πόλεις. Πέρα από την καταστροφή των στόχων των βομβαρδισμών, σκοπός της επιχείρησης ήταν και να κάμψει το ηθικό των Βρετανών
Μετά το τέλος του Blitz, οι βομβαρδισμοί των Γερμανών δεν σταμάτησαν, αλλά συνέχισαν, με αρκετά μικρότερη συχνότητα ωστόσο. Το 1944 οι Γερμανοί με την εκτόξευση έντεκα χιλιάδων πυραύλων V-1 και V-2 από το έδαφος της Ευρώπης αυτή τη φορά, κατάφεραν να πλήξουν πάλι τη Βρετανία, αυτή τη φορά προκαλώντας περίπου 9.000 θανάτους αμάχων. Ο τελικός απολογισμός του Blitz ήταν 43.000 νεκροί και περίπου 150.000 τραυματίες



ww2




Πρόκειται για ένα βιντεάκι το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας μόλις πριν από λίγες ημέρες, καθώς βρισκόταν κρυμμένο και σχεδόν ξεχασμένο στη σοφίτα δημάρχου του Λονδίνου την περίοδο του βομβαρδισμού της πόλης από τους ναζί τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, εδώ και περίπου 70 χρόνια.

Το ερασιτεχνικό φιλμ συνολικής διάρκειας περίπου 20 λεπτών περιέχει έγχρωμες εικόνες από μερικά χαρακτηριστικά τοπία της βρετανικής πρωτεύουσας, τα οποία είχαν βομβαρδιστεί μεταξύ της 7ης Σεπτεμβρίου 1940 και της 10ης Μαΐου 1941.



 Μετά τον πόλεμο, λοιπόν, ο δήμαρχος της περιοχής Marylebone του Λονδίνου, Alfred Coucher, αποθήκευσε διάφορα φιλμ από εκείνη την περίοδο στην σοφίτα του σπιτιού του, όπου ανακαλύφθηκαν προσφάτως από την οικογένειά του.
Σημειώνεται ότι πέρα από τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι βρετανικές δυνάμεις να βελτιώσουν την άμυνά τους ενάντια στις αεροπορικές επιθέσεις και τους βομβαρδισμούς, και οι ίδιοι οι κάτοικοι της βρετανικής πρωτεύουσας κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια να προστατεύσουν την πόλη τους. Όσοι από αυτούς δεν μπορούσαν ή δεν επιθυμούσαν να καταταγούν στο στρατό κατετάγησαν στην εθνοφρουρά, την ειδική ομάδα για προστασία από αεροπορικές επιθέσεις και την εθελοντική πυροσβεστική υπηρεσία.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής των βομβαρδισμών τα υπόγεια καταφύγια που ήταν διαθέσιμα στους κατοίκους του Λονδίνου ήταν ελάχιστα. Μετά από πιέσεις ο αριθμός τους αυξήθηκε στα 80, με τη δυνατότητα να “φιλοξενήσουν” προσωρινά περίπου 177.000 άτομα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου