Για να πάρετε μια ιδέα το πόσο μεγάλο είναι σας δινουμε ένα παράδειγμα.
εικόνα 1 |
εικόνα 2 |
Στις 13 Ιουνίου 1955 οι Σοβιετικοί γεωλόγοι Yuri Khabardin, Ekaterina Elagina και Viktor Avdeenko κατα τη διαρκεια μιας μεγάλης εξερεύνησης στο Yakut βρηκαν μεγάλες ποσότητες ηφαιστειακού πετρώματος κιμπερλίτη που συνήθως φέρει ποσότητες διαμαντιών. Αυτή η ανακάληψη ήταν η πρώτη στη προσπάθεια ανεύρεσης κιμπερλίτη στη Ρωσία μετα απο πολλές αποτυχημένες εξερευνήσεις στη δεκαετία του 1940 και 1950. Γι αυτη του την ανακάλυψη ο Khabardin βραβευτηκε με το βραβείο Λένιν, ενα απο τα σημαντικότερα βραβεία στη Σοβιετική Ένωση.
Η ανάπτυξη του ορυχείου ξεκίνησε το 1957 κάτω απο εξαιρετικά δυσμενείς κλιματολογικές συνθήκες.
Εφτά μήνες χειμώνα το χρόνο πάγωναν το έδαφος κάνοντας το πολύ σκληρό το χειμώνα και λάσπη το καλοκαίρι. Τα κτήρια έπρεπε να στερεωθούν σε κολώνες, έτσι ώστε να μη βυθίζονται το καλοκαίρι στη λάσπη και το κύριο εργοτάξιο έπρεπε να χτιστεί σε καλύτερο έδαφος που βρισκόταν 20χμ μακριά απο το ορυχείο. Το χειμώνα οι θερμοκρασίες ήταν τόσο χαμηλές που τα λάστιχα των οχημάτων και το ατσάλι θρυμματιζόταν και το λάδι πάγωνε. Κατα τη διαρκεια του χειμώνα, οι εργάτες χρησιμοποιούσαν αεριοστροβιλοκινητήρες για να ξεπαγώσουν και να σκάψουν το έδαφος η το κατέστρεφαν με δυναμίτη για να αποκτήσουν πρόσβαση στον κιμπερλίτη που βρισκόταν στο υπέδαφος. Ολόκληρο το ορυχείο έπρεπε να καλυφθεί τις νύχτες για να αποφευχθεί το πάγωμα των μηχανημάτων.
Photo Gallery:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου