Το Newsit.gr αποκαλύπτει όσα δεν ανέφερε ο Νικολαϊδης στην επιστολή του, παρουσιάζοντας στοιχεία που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας.
Το γυαλί ράγισε στο σχήμα της πολυμετοχικότητας στην ΑΕΚ στις αρχές του καλοκαιριού του 2008. Η Ένωση είχε χάσει το πρωτάθλημα, αν και είχε περισσότερους βαθμούς εντός αγωνιστικού χώρου, το ρίσκο με την αύξηση του μπάτζετ δεν βγήκε και μοιραία «βγήκε» η κούραση εκείνων που έπρεπε να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ο Ντέμης Νικολαΐδης ανακοίνωσε στους μετόχους ότι αποχωρεί, αφενός γιατί δεν υπήρχε εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του και αφετέρου γιατί εκείνος και κάποιοι εκ των υπολοίπων μετόχων δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να συνεισφέρουν οικονομικά στην ΠΑΕ (τα 2 εκ. ευρώ που έχει βάλει, αντιστοιχούν σε μεγάλο μέρος της περιουσίας του, σε αντίθεση με τα πολύ περισσότερα χρήματα των Νοτιά και Παππά, όπως και των υπολοίπων, που σε ποσοστό της περιουσίας τους δεν ξεπερνούν μονοψήφιο αριθμό).
Η δική του πρόταση, μάλιστα, ήταν να προχωρήσουν στην πώληση της εταιρείας, με δεδομένο ότι εκείνον τον καιρό βρισκόταν στο προσκήνιο ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Οι μέτοχοι, σε εκείνη τη συνάντηση όχι μόνο απέρριψαν την πρόταση Νικολαΐδη, αλλά συμφώνησαν να προχωρήσουν σε ενίσχυση της ομάδας (γνωρίζοντας ότι στον επόμενο έναν χρόνο μάξιμουμ ο Νικολαΐδης θα αποτελούσε παρελθόν), βάζοντας συγκεκριμένα χρήματα για μεταγραφές. Ο ΝίκοςΘανόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της ΠΑΕ, δεν πίστευε ότι οι μέτοχοι, ενώ είχαν υποσχεθεί συγκεκριμένα ποσά, δεν του έβγαιναν στα τηλέφωνα και ο μεταγραφικός σχεδιασμός του καλοκαιριού του 2008 δεν οργανώθηκε ποτέ, παρά μόνο σπασμωδικά μετά τις πωλήσεις ποδοσφαιριστών (Παπασταθόπουλου, Ριβάλντο κλπ).
Το 2007-08 ήταν γεμάτο ένταση στις σχέσεις του Νικολαΐδη με τους μετόχους. Διαφώνησαν στον αντικαταστάτη του Φερέρ, καθώς ο πρόεδρος ήθελε να αναλάβει κάποιος που γνώριζε την ομάδα (Νίκος Κωστένογλου), σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που είχαν επιλέξει κάποιον άλλον προπονητή. Η συμφωνία που είχαν κάνει το 2004, ωστόσο, ανέφερε ότι τις αποφάσεις, σε ό,τι αφορά το αγωνιστικό και όχι το οικονομικό σκέλος της ομάδας, θα τις έπαιρνε ο Νικολαΐδης. Διαφώνησαν στα play off για το αν έπρεπε η ΑΕΚ να αγωνιστεί με την πρώτη ή τη δεύτερη ομάδα, ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Διαφώνησαν, και αυτό δείχνει ότι τα πρώτα σημάδια έλλειψης εμπιστοσύνης είχαν φανεί από το καλοκαίρι του 2006, με την περίπτωση του Παναγιώτη Λαγού. Είναι η περίπτωση που ο Νικολαΐδης αναφέρει στην επιστολή του για την πίεση ενός εκ των μετόχων για συνέχιση της οικονομικής υποστήριξής του στην ΠΑΕ, μόνο σε περίπτωση που αποκτηθεί ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής.
Διαφώνησαν τον Μάιο του 2008 με την περίπτωση του Στέλιου Βενετίδη, που αναφέρει (χωρίς να αποκαλύπτει το όνομα του παίκτη) ο πρώην πρόεδρος στο κείμενό του. Ο Δώνης είχε συμφωνήσει με την ΑΕΚ, ο παίκτης είχε συμφωνήσει με 150.000 ευρώ, αλλά η μεταγραφή δεν έγινε, λόγω ενός βέτο. Ένας εκ των μετόχων -φέρεται να είναι ο Χατζηιωάννου- (αυτός ήταν που είχε προτείνει έναν δικό του μάνατζερ να κάνει δουλειές για την ΑΕΚ) «έκοψε» τον Βενετίδη, επειδή είχε παίξει στον Ολυμπιακό και δεν ήθελε να υπάρχουν πολλοί παίκτες με «ερυθρόλευκο» παρελθόν(Καφές, Ριβάλντο, Παππάς κλπ)!
Αναφορικά με το μπάτζετ του ποδοσφαιρικού τμήματος και τις τέσσερις χρονιές που ο Νικολαΐδης ήταν πρόεδρος υπήρξε απόκλιση στην πράξη από τη θεωρία. Τις πρώτες δύο ωστόσο, το λάθος προερχόταν από τον οικονομικό διευθυντή της εταιρείας, ο οποίος χωρίς να έχει υπολογίσει τους φόρους δημιούργησε μία τρύπα 4 εκ. ευρώ (2+2, σύμφωνα με τις πληροφορίες), η οποία καλύφθηκε από τους μετόχους.Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που οι μέτοχοι προέβησαν στην αντικατάσταση του Γιώργου Ρόκα.
Δεν μπορεί ωστόσο κανείς να κατηγορήσει μόνο τον Ντέμη Νικολαΐδη για το γεγονός ότι το μπάτζετ «ξέφευγε» (την τέταρτη σεζόν, έτσι κι αλλιώς, ήταν συνειδητή απόφαση από όλους για να κατακτήσει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα), καθώς κάθε Τρίτη στα γραφεία της ΠΑΕ γινόταν άτυπο ΔΣ για ενημέρωση όλων των θεμάτων, οικονομικών και μη, ενώ τα βιβλία της εταιρείας ήταν πάντα ανοιχτά για όποιον από τους μετόχους ήθελε να αναζητήσει το οτιδήποτε. Ρόκας, Ορφανίδης και Δημαράκης, άλλωστε, αποτέλεσαν ως οικονομικοί διευθυντές επιλογή των μετόχων, όπως και ο Νίκος Θανόπουλος, που αρχικά είχε ρόλο διευθύνοντος συμβούλου.
Τις τελευταίες ημέρες, μετά τη συνέντευξη Παππά, έγινε λόγος για τις υπαλληλικές λαθροχειρίες, οι οποίες εν πολλοίς αναφέρονται στην περίπτωση της κυρίας Βαρβάρας (και της κυρίας Θεοδώρας στους Θρακομακεδόνες). Της καθαρίστριας δηλαδή της ΠΑΕ, η οποία είχε εταιρικό κινητό τηλέφωνο. Το ίδιο θέμα είχε τεθεί και το 2007, αλλά οι μέτοχοι, στο επιχείρημα του προέδρου ότι πρέπει οι υπάλληλοι να είναι ικανοποιημένοι, καθώς τα χρήματα με τα οποία αμείβονται δεν είναι αντίστοιχα της δουλειάς την οποία προσφέρουν, συμφώνησαν να μην τα αποσύρουν, αλλά να τους βάλουν ένα ανώτατο όριο.
Στο πέρασμα του χρόνου και με δεδομένη τη μείωση των εσόδων της ΠΑΕ, οι υπάλληλοι μειώθηκαν (έχουν απολυθεί περισσότεροι από 20 τους τελευταίους μήνες, την ίδια ώρα βέβαια που αυτοί που προσλήφθηκαν και ανέρχονται σε περίπου 10, είναι με τα διπλάσια χρήματα από εκείνους που έφυγαν. Για παράδειγμα, τμήμα της ΠΑΕ που άλλαξε σε ποσοστό 100% στοίχιζε το 2008 3.100 ευρώ το μήνα, ενώ σήμερα το ποσό αυτό ανέρχεται σε 5.500 ευρώ το μήνα και παράλληλα προβλέπονται και μπόνους. Οι διοικητικοί επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος και του τμήματος ασφαλείας το 2008 λάμβαναν συνολικά 3.600 ευρώ το μήνα, ενώ σήμερα το αντίστοιχο ποσό ανέρχεται συνολικά σε 5.650 ευρώ το μήνα, χωρίς να υπολογίζεται σε αυτό το ποσό και η περίπτωση του Βασίλη Δημητριάδη).
Τον Ιούνιο του 2008 ήρθε η παραίτηση Νικολαΐδη. Από εκείνη την ημέρα και μετά, η ΠΑΕ λειτούργησε με έναν λίγο ασυνήθιστο τρόπο. Με sms: «Η Τζένοα μας δίνει 3,8 εκ. ευρώ για τον Παπασταθόπουλο και την ίδια ώρα έχω συμφωνήσει με τον Κυργιάκο με 1,2 εκ. ευρώ το χρόνο. Αν είστε θετικοί, ολοκληρώνω το απόγευμα τη συμφωνία» ήταν ένα εκ των μηνυμάτων του τότε προέδρου στους μετόχους. Η θετική απάντησή τους, σήμανε και την οριστικοποίηση των δύο μεταγραφικών κινήσεων. Το ίδιο συνέβαινε σε όλες τις περιπτώσεις, μέχρι και την 30η Αυγούστου, οπότε η ΑΕΚ συμφώνησε τόσο για τον Τζεμπούρ όσο και για τον Πελετιέρι. Γι’ αυτό το λόγο ο Νικολαΐδης αναφέρει ότι είναι ο κύριος υπεύθυνος ως τον Ιούνιο του 2008. Μετά, οι αποφάσεις παίρνονταν από τους μετόχους.
Η… συνδιοίκηση αποτελούσε ένα ακόμη θέμα για την ΑΕΚ του Νικολαϊδη. Γι’ αυτό και οι φίλοι του, όπως αναφέρει και ο ίδιος, έφυγαν από δίπλα του. Αρχικά οι οργανωμένοι που θεωρούσαν ότι ο δικός τους άνθρωπος ήταν επικεφαλής της διοίκησης, άρα θα μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν. Πίστευαν ότι δεν έπρεπε να τους κυνηγήσει για επεισόδια. Να πληρώνει η ΠΑΕ τα περισσότερα από 2 εκ. ευρώ σε πρόστιμα και τιμωρίες για συμπεριφορές οπαδών και να μην γίνεται τίποτα. Ήταν τέτοια η συμπαράσταση που του έδειξαν, που στα πρώτα δύο χρόνια, διαθέτοντας 9 και 7 χιλιάδες εισιτήρια διαρκείας αντίστοιχα, σε εποχή που στα οικονομικά δεν υπήρχε… μαντήλι για να κλάψουν στην ΠΑΕ, οι οργανωμένοι της original δέχθηκαν να πάρουν -και μάλιστα μετρητά- ως dealer, 5% και 6% αντίστοιχα.
Στην κατηγορία των φίλων συγκαταλέγονται τόσο ο Γρηγόρης Ψαριανός, που υποδείκνυε παίκτες μέσω sms όπως έγινε γνωστό, όσο και ο Γιώργος Κιντής, ο οποίος από τη στιγμή που ο Νικολαΐδης δεν δέχθηκε να εγκρίνει τον 48χρονο γυμναστή Μπάνγκσμπο ως προπονητή, αποχώρησε από τα κοινά της Ένωσης και άρχισε να τον κατηγορεί. Αυτά και άλλα πολλά γίνονται στην ΑΕΚ από το 2004 και μετά. Και το έργο αυτό θα έχει συνέχεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου