Σαν σήμερα το 1837 γεννιέται η Αυτοκράτειρα Σισσι (Ελισάβετ της Βαυαρίας)

ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ

  Η ζωή της αυτοκράτειρας Ελισσάβετ ήταν γεμάτη από δυσάρεστα γεγονότα, που ταλαιπώρησαν αφάνταστα τον ευαίσθητο χαρακτήρα της. Η μυθιστορηματική αυτή μορφή, που δέσποσε για το κάλλος, την ομορφιά, αλλά και την καλλιέργεια του πνεύματός της, έκανε χιλιάδες θεατές να τη θαυμάσουν όταν η Ρόμυ Σνάϊντερ την ενσάρκωσε σκηνικά στη θρυλική ΣΙΣΣΙ. 



ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννημένη το 1837 στον Οίκο των Ποσενχόφεν της Βαυαρίας, γόνος της οικογένειας των Wittelsbach και εξαδέλφη του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας 'Οθωνα, ανατράφηκε από τους γονείς της, αρχιδούκα Μαξιμιλιανό και Λουδοβίκα με στοργή, αλλά και περίσσια ελευθερία. Πριν προλάβει καλά καλά να ενηλικιωθεί, βρέθηκε παντρεμένη με τον πρώτο της εξάδελφο, γιο της θείας της Σοφίας, τον Φραγκίσκο Ιωσήφ Α ' των Αψβούργων. Η σχέση ανάμεσά τους άρχισε, όταν αυτή ψαρεύοντας αγκίστρωσε κατά λάθος όταν σήκωσε την πετονιά της, την επωμίδα του Αυτοκράτορα, που περνούσε από εκεί τυχαία με την άμαξα και τους συνοδούς του. Χωρίς ο ένας να γνωρίζει την ταυτότητα του άλλου, καθώς η Ελισσάβετ ήρθε από τη Βαυαρία στη Βιέννη με την οικογένειά της, για τους επικείμενους αρραβώνες της μεγαλύτερης αδελφής της 'Ελενας-Νενέ, με τον Φραγκίσκο Ιωσήφ, ένιωσαν μια αμοιβαία έλξη, προάγγελο ενός μεγάλου κεραυνοβόλου έρωτα. Λίγες μέρες αργότερα, στην προγραμματισμένη δεξίωση που ακολούθησε, ο Φραγκίσκος, δεν είχε μάτια παρά μόνο για τη μικρούλα Σίσσι, την οποία ζητούσε αδιάκοπα σε χορό, ενώ οι μητέρες τους Σοφία και Λουδοβίκα, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν, όταν προς γενική κατάπληξη ανακοίνωσε τους αρραβώνες μαζί της, αντί της αδελφήςτης όπως είχε συμφωνηθεί. Ο γάμος τους, που έγινε ένα χρόνο αργότερα,το 1854 στην Βιέννη υπήρξε η απαρχή σοβαρών διενέξεων της Ελισάβετ με την πεθερά της.
ΚΕΡΚΥΡΑ - ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ

Παρά τον αμοιβαίο έρωτα που είχε με τον άνδρα της, η επιβλητικότητα και αυταρχικότητα της πεθεράς της και η άρνηση της Ελισσάβετ να υποταγεί στους τύπους του Αυτοκρατορικού πρωτοκόλλου, της επέφερε ψυχικό μαρασμό, με συνέπεια να κλονισθεί ανεπανόρθωτα η υγεία της, έτσι ώστε να αναζητήσει την φυγή της από την αυλή με διάφορα ταξίδια. Σε ένα από αυτά, στην Ουγγαρία το 1857 , πέθανε σε ηλικία μόλις δυο χρόνων , η πρώτη κόρη της Σοφία, που είχε πάρει μαζί της, παρά τη θέληση της πεθεράς της, με συνέπεια η ατμόσφαιρα της Αυτοκρατορικής αυλής να γίνει πλέον γι'αυτήν αποπνικτική. Η πεθερά της θέλησε τότε να αναλάβει εξ ολοκλήρου την κηδεμονία των παιδιών της, Ροδόλφου και Γκιζέλας (η Μαρία Βαλερία η τρίτη κορη της γεννήθηκε αργότερα) και η ρήξη μεταξύ τους ήταν αναπόφευκτη. Ο συμβιβαστικός ρόλος που προσπαθούσε να παίξει ο Φραγκίσκος Ιωσήφ, δεν ήταν αρκετός για να βοηθήσει την κατάσταση που συνεχώς επιδεινωνόταν. Με δικαιολογία την κακή υγεία της, η Ελισσάβετ έφυγε σε μεγάλο ταξίδι με την θαλαμηγό Βικτώρια και Αλβέρτος στα νησιά της Μεσογείου, Μαδέρα, Μαγιόρκα, Μάλτα, τις ακτές της Ισπανίας, την Τεργέστη και την άνοιξη του 1861 πέρασε από την Κέρκυρα που ήταν όπως και όλα τα ιόνια νησιά υπό την επικυριαρχία της Μεγάλης Βρετανίας. Φιλοξενήθηκε τότε εδώ από τον ύπατο 'Αγγλο Αρμοστή Sir Henry Storks στη θερινή έπαυλη που βρίσκεται έξω από την πόλη της Κέρκυρας, κοντά στην τοποθεσία Κανόνι και ονομάζεται Μον Pεπός Στο γνωστό αυτό θέρετρο έμεινε η Αυτοκράτειρα τρεις μήνες. Εκεί την επισκέφθηκαν ο Φραγκίσκος Ιωσήφ και η αδελφή της 'Ελενα (Νενέ), χωρίς όμως αυτό να σταθεί αρκετό να διώξει από πάνω της την μελαγχολία που την είχε κυριεύσει. Άρχισε όμως να κά νει μεγάλους περιπάτους στο νησί, να το γυρίζει από άκρη σε άκρη και ο αρχικός της θαυμασμός γι'αυτό μετατράπηκε σε μια απέραντη αγάπη. Η οργιώδης βλάστηση, που συναντούσε παντού, τα ήρεμα γαλάζια νερά του Ιονίου και τα καλωσυνάτα πρόσωπα των κατοίκων του που συναντούσε άρχισαν να της αλλάζουν την διάθεση. 'Ετσι, καθώς αναβίωσαν τα παιδικά της χρόνια που έζησε στη Βαυαρία, άρχισε γι'αυτήν να μεγαλώνει ο πόθος και η αγάπη της για την Κέρκυρα, που έκλεισε για πάντα μέσα της, σαν μια γλυκειά ανάμνηση στην πολυτάραχη ζωή της. Η Ελισάβετ συνέχισε τα ταξίδια της. Σε πολλά από αυτά ξαναπέρασε με την Αυτοκρατορικήτης θαλαμηγό Μιραμάρε από την Κέρκυρα, αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα, που γνώρισε και αγάπησε, επηρεασμένη από τον φιλελληνισμό του λόρδου Βύρωνα, τον οποίο η ίδια εθαύμαζε. Λάτρης καθώς ήταν της αρχαίας Ελλάδας, του πνεύματος και του πολιτισμού της, είχε πολλούς 'Ελληνες  δασκάλους. Κατά καιρούς, γνωστοί λόγιοι, ο Ρουσόπουλος, ο Θερμογιάννης, ο Κεφαλάς, ο Πάλλης, ο Παπαδόπουλος και άλλοι, της ενέπνευσαν το ενδιαφέρον για τη μυθολογία, την αρχαία Ιστορία, τα Ελληνικά γράμματα. Στο πρόσωπο όμως του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, Μακεδόνα, τελειόφοιτου της φιλολογίας, ο οποίος προσελήφθη το 1889 ως αναγνώστης της, βρήκε τον άνθρωπο με τις απέραντες γνώσεις, που την μύησε ακόμη περισσότερο στην Αρχαία, αλλά και την νεώτερη Ιστορία. Είναι γνωστοί άλλωστε σε πολλούς οι διάλογοι, οι οποίοι διαμείφθησαν ανάμεσά τους και έδωσαν λαβή να ειπωθεί ότι υπήρξε ένα πλατωνικό ειδύλλιο ανάμεσα σ'αυτήν και το συγγραφέα της "κερένιας κούκλας". 
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ

  Στις μέρες της ο Αυστριακός θρόνος γνώρισε στιγμές μεγάλης δόξας. Η μυθική ομορφιά της υπήρξε μόνιμο θέμα των μεγάλων προσωπογράφων της εποχής της. Μια Ομορφιά όμως, που συνοδευόταν από ένα μελαγχολικό χαμόγελο, που την έκανε γνωστή ως θλιμμένη Αυτοκράτειρα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί, που απέδιδαν το μελαγχολικό της αυτό χαμόγελο με το στόμα πάντα κλειστό, στην κακή κατάσταση των δοντιών της, πράγμα που ήταν γνωστό τότε στην Αυτοκρατορική αυλή. Τα πενιχρά μέσα της εποχής δεν επέτρεπαν παρά μόνο ελάχιστες βελτιώσεις, όμως η Αυτοκράτειρα ήξερε να κρύβει κάθε τι, το οποίο θεωρούσε ότι έπρεπε να μένει μυστικό, όπως έκανε με τον πόνο της, που σε τίποτα δεν επηρέασε την εμφάνιση της ευπάγλου αυτής καλλονής, μια εμφανιση που της επεφερε τη φημη της ωραιότερης γυναίκας τότε της Ευρώπης. Η πνευματική και ψυχική καλλιέργεια καθώς και η ευστροφία που την διέκριναν έδωσαν   Στις μέρες της ο Αυστριακός θρόνος γνώρισε στιγμές μεγάλης δόξας. Η μυθική ομορφιά της υπήρξε μόνιμο θέμα των μεγάλων προσωπογράφων της εποχής της. Μια Ομορφιά όμως, που συνοδευόταν από ένα μελαγχολικό χαμόγελο, που την έκανε γνωστή ως θλιμμένη Αυτοκράτειρα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί, που απέδιδαν το μελαγχολικό της αυτό χαμόγελο με το στόμα πάντα κλειστό, στην κακή κατάσταση των δοντιών της, πράγμα που ήταν γνωστό τότε στην Αυτοκρατορική αυλή. Τα πενιχρά μέσα της εποχής δεν επέτρεπαν παρά μόνο ελάχιστες βελτιώσεις, όμως η Αυτοκράτειρα ήξερε να κρύβει κάθε τι, το οποίο θεωρούσε ότι έπρεπε να μένει μυστικό, όπως έκανε με τον πόνο της, που σε τίποτα δεν επηρέασε την εμφάνιση της ευπάγλου αυτής καλλονής, μια εμφανιση που της επεφερε τη φημη της ωραιότερης γυναίκας τότε της Ευρώπης. Η πνευματική και ψυχική καλλιέργεια καθώς και η ευστροφία που την διέκριναν έδωσαν πολλές φορές λύσεις στις δύσκολες στιγμές που πέρασε η Αυστριακή Αυτοκρατορία. Ο φιλελεύθερος χαρακτήρας της ήταν άλλωστε αυτός που οδήγησε την Αυστρία να δώσει μεγάλες ελευθερίες στον Ουγγρικό λαό μετά την εγκαθίδρυση της δυαδικής μοναρχίας και την στέψη της ίδιας σε Βασίλισσα των Ούγγρων από τους οποίους αγαπήθηκε σαν αληθινή μητέρα. Η προσωπικότητά της ήταν τόσο έντονη, που ολόκληροι μύθοι δημιουργήθηκαν γύρω από το όνομά της. Δυο από αυτούς είχαν σχέση, ο ένας με την διατροφή της και ο άλλος με το χτένισμά της. Πολλοί μιλούσαν για εξοντωτικές δίαιτες που εκανε, για το κρεας που μασουσε και μετα το έφτυνε και άλλα πολλά. Η αλήθεια πρέπει να αναζητηθεί στα πλαίσια της λογικής, αφού η Αυτοκράτειρα έδινε μεγάλη έμφαση στη σιλουέτα της, γι'αυτό της άρεσε η σωστή διατροφή. 'Ετσι έμειναν γνωστοί οι ατέλειωτοι περίπατοι στους οποίους επιδιδόταν , αλλά και η αδυναμία της στο φρέσκο κατσικίσιο γάλα. Βέβαια πολλές φορές η Ελισάβετ υπερέβαλε τρώγοντας κυριολεκτικά σαν πουλάκι, όμως κράτησε την σιλουέτα της λεπτή μέχρι το τέλος της ζωής της να συνοδεύει τη μυθική ομορφιά της. Το χτένισμα των μαλλιών της, την απασχόλησε μετά από ένα χρονικό σημείο της ζωής της, όταν έχανε κάποιες τρίχες κατά τη διάρκειά του, τις οποίες πίστευε ότι έκρυβαν οι κομμώτριες για να μην θυμώνει η ίδια. Βέβαια βλέποντας τα πλούσια μαλλιά της, που έφθαναν μέχρι τη μέση της θα συμφωνήσει κανείς, ότι οι δυο ώρες, που αναφέρεται ότι της έπαιρνε το χτένισμα ημερησίως μάλλον λίγο ήταν. Πολυσυζητημένη μορφή η Ελισάβετ, ενοχλούσε πολλούς, ακόμη και μέσα στην Αυτοκρατορική αυλή, για την ευθύτητα του χαρακτήρα της, έτσι που κάποιοι θέλησαν να την παρουσιάσουν κακιά σαν μάγισσα, με άστατο χαρακτήρα, ίσως για να δικαιολογούν τα παραπατήματα του Αυτοκράτορα, ο οποίος διατηρούσε δεσμό με την ηθοποιό Katharina Stratt, πράγμα άλλωστε που γνώριζαν οι πάντες. ‘Ολη της βέβαια η ζωή ήταν ένα μυθιστόρημα, ένα παραμύθι, γι’αυτό η θρυλική ταινία ΣΙΣΣΙ το 1955, υπήρξε μια από τις εμπορικότερες της εποχής της, με την Ρόμυ Σνάιντερ έξοχη στον ρόλο της πανέμορφης Αυτοκράτειρας, έστω με τις όποιες παραποιησεις, που εγιναν για τις αναγκες του έργου. 
ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Στη συνέχεια της ζωής της, απανωτά δυσάρεστα γεγονότα συνέχιζαν να πληγώνουν τον ευαίσθητο χαρακτήρα της. Ο κουνιάδος της Μαξιμιλιανός ο Α, των Αψβούργων τοποθετήθηκε Αυτοκράτορας στο Μεξικό το 1863 από τον Ναπολέοντα της Γαλλίας, όμως μετά την επανάσταση του Μπενίτο Χουαρέζ, συνελήφθη και αφού καταδικάστηκε σε θάνατο, εκτελέστηκε στο Κουαρετάριο το 1867 . Ο Βίκτωρ Ουγκώ έστειλε επιστολή, εκλιπαρώντας τους επαναστάτες να τον λυπηθούν, αυτή όμως έφθασε μισή ώρα μετά τον τουφεκισμό του. Η γυναίκα του Καρλότα, έφθασε στα πρόθυρα της παραφοράς και μισότρελλη κλείστηκε στο Ανάκτορο της Τεργέστης Μιραμάρε, μέχρι να καταλήξει σε ψυχιατρική κλινική. Το 1886 βρέθηκε νεκρός στη λίμνη του Σταρμπέργκερ από άγνωστη αιτία ο αγαπημένος της εξάδελφος Λουδοβίκος Β’, βασιλιάς της Βαυαρίας και δυο χρόνια αργότερα έχασε τον πατέρα της. Το 1897 έχασετην αδελφή της Σοφία του Alencon, η οποία κάηκε ζωντανή όταν έπιασε φωτιά το φόρεμά της καθώς προσπαθούσε να κρύψει το τσιγάρο από τον πατέρα της. Από τότε ελάχιστα έμενε στην Αυστρία καθώς είχε επιδοθεί σε μια ατέλειωτη Οδύσσεια. Το 1889 τα Ανάκτορα της Βιέννης και όλος ο λαός της Αυστρίας συγκλονίστηκαν από τον ξαφνικό θάνατο του γιού της, πρίγκηπα του στέμματος Ροδόλφου. Αυτός και η ερωμένη του Μαρία Βετσέρα βρέθηκαν νεκροί σε ένα κυνηγετικό περίπτερο κοντά στη Βιέννη, το Μάγερλινγκ. Αυτός ήταν παντρεμένος με την πριγκίπισσα του Βελγίου Στεφανία, ενώ η Μαρία Βετσέρα ήταν κόρη τουΟύγγρου διπλωμάτη βαρώνου Albin Vetsera και της Ελληνίδας 'Ελενας Μπαλτατζή από την Κωνσταντινούπολη. Οι άγνωστες πτυχές του περιστατικού που γέμισε στην αρχή ντροπή την αυτοκρατορική αυλή, ακόμα και σήμερα δεν έχουν εξακριβωθεί. Οι γνώμες των ιστορικών και όσων ασχολήθηκαν με την υπόθεση διχάστηκαν , για το αν υπήρξε πολιτική δολοφονία, ή αυτοκτόνησαν όπως επί το πλείστον πιστεύεται Για την Ελισσάβετ όμως, που ήταν ο αποδέκτης της τελευταίας επιστολής του γιού της, στην οποία μάλιστα εξηγούσε τους λόγους της αυτοκτονίας του, το κτύπημα ήταν βαρύ. Στο πρόσωπό του έβλεπε να κρύβονται και δικές της ιδέες που θα έπαιρναν σάρκα και οστά, αφού ο Ροδόλφος θα ήταν ο επόμενος αυτοκράτορας. Ίσως αυτές τις φιλελεύθερες ιδέες του, να πλήρωσε ο 31 χρονος πρίγκηπας με τη ζωή του, αφού ήταν σε ανοιχτή ρήξη με την αυλή, μια αυλή πανίσχυρη, την οποία ο ίδιος περιφρονούσε. 'Ετσι, η αυτοκτονία του φαντάζει περισσότερο σαν σενάριο κινηματογραφικής ταινίας (όπως και έγινε με τον Ομάρ Σαρίφ, την Άβα Γκάρντνερ και την Κατρίν Ντενέβ στους κύριους ρόλους), καθώς για πολλούς ιστορικούς υπήρξε πολιτική δολοφονία.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ - ΑΧΙΛΛΕΙΟ

Ο ψυχικός κόσμος της Ελισσάβετ κλονίστηκε ξανά, αλλά  αυτή τη φορά θέλησε να φτιάξει μια κατοικία μακριά από τα ανάκτορα της Βιέννης για να φεύγει και να ξεχνά τον πόνο της. Τότε στο μυαλό της ήλθε η Κέρκυρα και ειδικότερα ένα μέρος που γνώρισε στους περιπάτους της, το Γαστούρι, όπου είχε επιθυμήσει να μείνει μόνιμα μετά από ένα ταξίδι της το 1888. Σε αυτή την επίσκεψη έλαβε χώρα ένα περιστατικό που επηρέασε την πονεμένη Αυτοκράτειρα. Ενώ καθόταν θλιμένη στον κήπο της Βίλλας του Bραίλα, φιλοξενούμενη της χήρας του Κερκυραίου φιλόσοφου και ποιητή, η μεθυστική μυρωδιά των ανθών της άνοιξης και η ιωδιούχος οσμή, η οποία ανεδύετο από την θάλασσα την μέθυσαν και αποκοιμήθηκε. 'Οταν ξύπνησε η διάθεσή της είχε αλλάξει, ήταν μια άλλη Ελισάβετ ευδιάθετη, πρόσχαρη. Η αλλαγή παραξένεψε την οικοδέσποινα, η οποία της προσέφερε ένα ποτήρι γάλα, το οποίο ζήτησε η Αυτοκράτειρα, ρωτώντας την ταυτόχρονα για την αλλαγή της συμπεριφοράς της. Η Ελισάβετ απάντησε πως τόσο πολύ μαγεύτηκε από το περιβάλλον που θα ήθελε κι αυτή να κτίσει μια βίλλα στην Κέρκυρα. Απαντώντας εύχαρις η χήρα Βραίλα της είπε, ότι της χαρίζει την βίλλα της! Σε σύντομο χρονικό διάστημα η βίλλα γκρεμίστηκε από την Ελισσάβετ. Στη θέση της άρχισε να κτίζεται ένα νεοκλασσικό κτίριο υπό τις οδηγίες του Αυστριακού πρόξενου στην Κέρκυρα, βαρώνου Αλέξανδρου Βάτσμπεργκ, με τον οποίο είχε επιχειρήσει παλιά να κάνει το ταξίδι του Οδυσσέα και όνειρό του ήταν να φτιάξει γι'αυτήν, ένα παλάτι σαν του Αλκίνοου, όπου τους κήπους του θα στόλιζαν αγάλματα της Ελληνικής μυθολογίας, σπάνια φυτά και ανάμεσά τους η θλιμμένη Αυτοκράτειρα θα εύρισκε τη γαλήνη. 'Ομως ο Βάτσμπεργκ πέθανε τον ίδιο χρόνο και η εποπτεία του έργου ανατέθηκε στον πρώην αξιωματικό της θαλαμηγού της Μιραμάρε, Αύγουστο Μπούκοβιτς, ο οποίος έφερε τον Ιταλό αρχιτέκτονα από την Νάπολι, Ραφαέλλε Καρίτο, που μετέβαλε την έπαυλη σε ένα μικρό ανάκτορο, μια μικρογραφία εκείνων της Βιέννης. Η ανέγερση τελείωσε το 1891. Η Ελισσάβετ ανέλαβε να το διακοσμήσει η ίδια όπως και έκανε με δικές της εμπνεύσεις, αλλά και επηρεασμένη από τον Χριστομάνο. Το νεοκλασσικό αυτό κτίριο έχει σαν κύριο ρυθμό τον Πομπιανό, όμως κάνουν την εμφάνισή τους ο Ρωμανικός, ο Ιωνικός και ο Αιολικός. Η ίδια, θέλοντας να βρεθεί κατά την εδώ παραμονή της ανάμεσα σε θεότητες της αρχαιότητας και τους ήρωες των επών του Ομήρου, το κόσμησε μέσα κι έξω μεπαραστάσεις και έργα τέχνης, με θέματα την Ελληνική μυθολογία και ιστορία. Ειδικότερα, τα γλυmά, τα οποία έχουν θέματα παρμένα από την αρχαία εποχή, είναι αντίγραφα τα περισσότερα των ανασκαφών της Πομπηίας και της Καμπάνιας. Η ονομασία ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ εδόθη από την Αυτοκράτειρα λόγω της ιδιαίτερης λατρείας της προς τον κεντρικό ήρωα της Ιλιάδας και του Τρωικού πολέμου, του βασιλιά του στρατού των Μυρμιδόνων Αχιλλέα, προς τον οποίο αφιέρωσε το Ανάκτορο επειδή γι'αυτήν εξέφραζε ταυτόχρονα την δύναμη και την ομορφιά. Ηταν γι' αυτήν ένας ήρωας, που όσο δυνατός και ατρόμητος ήταν, άλλο τόσο την συγκινούσε η θεϊκή ομορφιά του και η ευαισθησία της ψυχής του. Στο παλάτι η Ελισάβετ τοποθέτησε έμβλημα, ένα δελφίνι και μια κορώνα. 'Ετσι κάποιος ξέρει ότι όταν ένα αντικείμενο έχει πάρει αυτό το σήμα, άλλοτε ανήκε στο Αχίλλειο. Το έμβλημα συναντάται σημερα σε όλες τις κλειδαριές από τις πόρτες, οι οποίες έχουν διασωθεί. Ερχόταν έκτοτε η Ελισσάβετ στο Αχίλλειο δυο φορές το χρόνο, κάθε Άνοιξη και Φθινόπωρο. Σε ένα από τα ταξίδια της, το 1891 με την θαλαμηγό Ιέραξ συνοδεύτηκε από το Χρηστομάνο, τον οποίο ξενάγησε στο νεόκτιστο τότε ανάκτορο και μαζί του επιδόθηκε σε μεγάλους περιπάτους. Εκτός από το Ποντικονήσι το οποίο ονόμαζε νεκρονήσι του Μπέκλιν, επισκέφθηκε το σπίτι του Καποδίστρια, το μοναστήρι της Παλαιοκαστρίτσας, τους 'Ερμονες και παντού γινόταν αντικείμενο λατρείας από τους κατοίκους της Κέρκυρας που την λάτρευαν. Η τιμή προς το πρόσωπό της έγινε όταν η κεντρική παραλιακή οδός των Φαιάκων μετονομάστηκε με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κερκυραίων υπό τον Δήμαρχο Μιχαήλ Θεοτόκη το 1888, σε Λεωφόρος Αυτοκράτειρας Ελισσάβετ . Η ίδια ανταποκρίθηκε στην αγάπη των κατοίκων του χωριού του Γαστουρίου, έτσι ώστε όταν δημιουργήθηκε πρόβλημα από έλλειψη νερού, με δική της δαπάνη κατασκευάστηκε φρέαρ, που διπλασίασε αυτό που ήδη υπήρχε. Είναι η γνωστή πηγή της Αυτοκράτειρας Ελισσάβετ , στην τοποθεσία Πλάτανος. Απλή, πονεμένη, λιτή η λεπτή φιγούρα της περιπλανιόταν ανάμεσα στα αγάλματα που στόλιζαν τους κήπους και το δάσος του Αχιλλείου. 
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ

Αντάξιο της ταραγμένης ζωής της ήλθε το τέλος της το 1898. Σε ένα ταξίδι της στην Ελβετία, κατέκλυσε στο ξενοδοχείο Beau Rivage, το οποίο βρίσκεται στη λίμνη της Γενεύης μαζί με την Βαρώνη Sztaray, αλλά με ψευδώνυμο. 'Ενας αναρχικός Ιταλός που άκουγε στο όνομα Lujgi Luckeni, οικοδόμος, νόθος και αποτυχημένος στη ζωή του, άκουσε πως στη Γενεύη κυκλοφορεί μια όμορφη βασίλισσα. Από ένα δημοσίευμα Ελβετικής εφημερίδας έγινε αντιληπτό πως αυτό ήταν το Beau Rivage. 'Ισως ήταν η ευκαιρία γι'αυτόν να μείνει το όνομά του στην Ιστορία. Αυτό σκεφτόταν όταν οπλισμένος με μια λίμα, την οποια ειχε μετατρεψει σε ενα κοφτερο στιλέτο, παραφύλαγε έξω από το ξενοδοχειο κρατωντας στο αριστερο του χερι μια ανθοδέσμη. 'Οταν η Αυτοκράτειρα και η Βαρώνη βγήκαν από το ξενοδοχείο, από την εμφάνισή τους κατάλαβε ότι η μια από τις δυο ήταν ο στόχος του, ποιά όμως; Καθώς πλησίαζαν προς το μέρος του, σίγουρα δεν θα μπορούσε να κάνει λάθος. Η Αυτοκράτειρα παρά την ηλικία της διατηρούσε ακόμη την σιλουέτα της, το λυγερό της παράστημα, όλη την αρχοντιά της και έντονα τα σημάδια της μυθικής της ομορφιάς. Ο Lucheni της πρόσφερε την ανθοδέσμη. 'Οταν αυτή έσκυψε να μυρίσει τα λουλούδια, αυτός με μια αστραπιαία κίνηση την κτύπησε με το στιλέτο, που είχε κρύψει ανάμεσά τους. Κανείς δεν κατάλαβε, ότι επρόκειτο για δολοφονική απόπειρα. Η Ελισάβετ με την βοήθεια της Βαρώνης σηκώθηκε και οι δυο γυναίκες περπάτησαν και μπήκαν στο πλοίο, που περνάει απέναντι, νομίζοντας ότι ο άγνωστος άνδρας την είχε κτυπήσει γροθιά. Λίγο μετά την αναχώρηση του πλοίου η Ελισάβετ ζαλίστηκε και έπεσε. Αφού της ξεκούμπωσαν το φόρεμα, είδαν μια μικρή κηλίδα αίματος στο μέρος της καρδιάς.'Ηταν πλέον αργά για να της προσφερθεί οποιαδήποτε βοήθεια. Η Αυτοκράτειρα άφηνε λίγο αργότερα την τελευταία της πνοή μέσα στο ξενοδοχείο Beau Rivage. 'Ηταν τον Σεπτέμβριο του 1898 σε ηλικία τότε 61 χρονών. Στο άκουσμα του θανάτου της, βαρύ πένθος απλώθηκε σε όλη την Αυστρία, αλλά και την Ουγγαρία όπου την λάτρευαν. "Οι Ούγγροι έχασαν έναν μεγάλο σύμμαχο και φίλο", είπε ο άνδρας της, που μέσα στον πόνο του παρηγορήθηκε με την ιδέα ότι η Σίσσι του δεν θα έφευγε ποτέ για μακριά. Μετά την άφιξη του Φραγκίσκου Ιωσήφ στη Γενεύη και την νεκροψία που ακολούθησε, η σορός της μεταφέρθηκε αρχικά στον καθεδρικό ναό της πόλης και από εκεί στην Αυστρία που ετάφη στον Μονή των Καπουτσίνων της Βιέννης, τόπο ενταφιασμού των Αψβούργων. Ο δολοφόνος της αυτοκτόνησε στη φυλακή που βρισκόταν έγκλειστος το 1910 .Για 9 χρόνια το Αχίλλειο έμεινε ακατοικητο, με επιστατη τον αυστριακο Φερδινάνδο Μποντέμπο, άλλοτε αξιωματικό στην Αυτοκρατορική θαλαμηγό Μιραμάρε, στον οποίο ο Φραγκίσκος Ιωσήφ ανέθεσε την επιτήρηση και συντήρηση του κτιρίου, μέχρι να βρεθεί αγοραστής, για να το πουλήσουν, μαζί με την κόρη του Μαρία Βαλερία στην οποία το είχε αφήσει κληρονομιά η Ελισσάβετ.


πηγη