Όπως για την Ελλάδα κόκκινη γραμμή θα έπρεπε να είναι η μη πώληση της κρατικής περιουσίας κάτω από πίεση και σα να στήνεται δημοπρατήριο για τα επόμενα τρία χρόνια, έτσι και η Ιρλανδία είχε τη δική της κόκκινη γραμμή που υπερασπίστηκε μέχρι τέλους. Ο πρωθυπουργός της, κ. Κένι δεν ήθελε επ’ ουδενί να αυξήσει πάνω από το 12% τη φορολογία των ξένων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ιρλανδία. Υπενθυμίζεται ότι η μείωση του φόρου σ’ αυτό το ποσοστό προκάλεσε έκρηξη επενδύσεων στη χώρα αυτή και εν μέρει δημιούργησε και μια «φούσκα» που οι Ιρλανδοί δε μπόρεσαν να διαχειριστούν. Η ουσία είναι ότι η Ιρλανδία έγινε εξαιρετικά ελκυστική για όλες τις επιχειρήσεις και η ανάπτυξή της απογειώθηκε. Οι άλλες χώρες δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι αυτή την κίνηση και ζητούσαν πάντα να αυξηθεί η φορολογία ώστε να μη χάνουν πελάτες.
Με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης στην Ιρλανδία έθεσαν ξανά το θέμα και θέλησαν να πείσουν τον Εντα Κένι να προχωρήσει σε αύξηση των φόρων σε αντάλλαγμα τη βοήθεια.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο νέος πρωθυπουργός, που εξελέγη και με σύνθημά του την ανάπτυξη μέσω της δραστηριοποίησης επιχειρήσεων, δε δέχθηκε το πακέτο Μέρκελ προκαλώντας μίνι κρίση στη Σύνοδο Κορυφής.
Κάποιοι «παπαγάλοι» από τις Βρυξέλλες ήδη θέλησαν να γελοιοποιήσουν τη στάση του κ. Κένι, ωστόσο, η ουσία είναι ότι οι Ιρλανδοί δεν αποδέχθηκαν μια ντροπιαστική συμφωνία που μεσοπρόθεσμα θα είναι αρνητικές επιπτώσεις.
Τώρα, αν έκαναν καλά να συγκρουστούν με τη Μέρκελ ο καιρός θα δείξει. Αλλά πιθανότατα ο κ. Κένι να είναι πρωθυπουργός και του χρόνου ενώ η κ. Μέρκελ όχι.
Υπάρχει άλλωστε και η κέλτικη περηφάνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου