Χιροσίμα, ώρα 08.15 Σαν σήμερα το 1945

Το καλοκαίρι του 1945 η Ιαπωνία ήταν μια κατεστραμμένη και ταπεινωμένη χώρα. Ο άλλοτε κραταιός στόλος του Ειρηνικού είχε αποδεκατιστεί και η απόβαση των Αμερικάνων στην Οκινάουα είχε αποτελέσει την πιο απτή απόδειξη πως πλέον αυτό ο πόλεμος είχε χαθεί. Ο αυτοκράτορας, Χιροχίτο ζούσε βουβά το δράμα στο οποίο αυτός είχε υποβάλει τη χώρα του και έψαχνε λύση. Ο ιαπωνικός κώδικας (kokutai) δεν επέτρεψε απευθείας συνθηκολόγηση με τον εχθρό και προσπάθησε μέσω του Στάλιν να ενημερώσει τους Αμερικάνους πως είναι έτοιμος να παραδώσει τα όπλα. Ήξερε πως δεν έχει διαπραγματευτικά χαρτιά και ήθελε μια όσο γινόταν αξιοπρεπέστερη ειρήνη σε έναν πόλεμο που είχε χαθεί.

Οι Ρώσοι ενημέρωσαν τον Τρούμαν πως η Ιαπωνία κατέρρευσε και ο Χιροχίτο είναι έτοιμος να συνθηκολογήσει. Έμοιαζε μια ιδανική εξέλιξη για τις ΗΠΑ αλλά περιέργως οι άνθρωποι του Στάλιν βρήκαν απέναντι τους «κλειστά αυτιά». Ο Τρουμάν τους διεμήνυσε πως δεν ενδιαφέρεται να μιλήσει με τους Ιάπωνες, έχει πάρει τις αποφάσεις του και σύντομα όλα θα τελείωναν. Η Ιαπωνία είχε χάσει αλλά όχι με τρόπο που να ικανοποιεί τον εγωισμό των Αμερικάνων για το «Περλ Χάρμπορ». Επιπλέον το «Manhattan Project» είχε στοιχίσει δύο δισεκατομμύρια δολάρια και ο Τρούμαν έπρεπε να δικαιολογήσει όλα αυτά τα έξοδα. Η βόμβα ήταν έτοιμη και έπρεπε να την χρησιμοποιήσει έστω και απέναντι σε έναν εχθρό που είχε ήδη ηττηθεί.

Στις 26 Ιουλίου 1945 οι ΗΠΑ εκδίδουν τη δήλωση «Postdam» που είναι ένα τελεσίγραφο προς την Ιαπωνία. Ένα τελεσίγραφο που οι Αμερικάνοι γνωρίζουν εκ των προτέρων πως θα απορριφθεί. Οι στόχοι επιλέχθηκαν και η Χιροσίμα ήταν η πρώτη πόλη που θα ένιωθε τη δύναμη της ατομικής βόμβας. Χαρακτηρίστηκε «καλός στόχος» καθώς ήταν μια μεγάλη βιομηχανική πόλη (περίπου 350.000 κάτοικοι τότε), δεν είχε επηρεαστεί πολύ από τον πόλεμο και ήταν φτιαγμένη έτσι που η βόμβα θα της έκανε τεράστια ζημιά (λόφοι την περιτριγυρίζαν και θα κρατούσαν εντός τα κύματα από την έκρηξη). Η Αμερική ήθελε ένα εντυπωσιακό χτύπημα που θα κατέστρεφε όσο δυνατόν περισσότερα και η Χιροσίμα ήταν η ιδανική επιλογή. Όπως αποκαλύφθηκε αργότερα είχε προταθεί τόσο το Κιότο όσο και το Τόκιο.

Το πρωινό της 6^ης Αυγούστου 1945 από τη βάση στο νησί Τρίνιαν ένα Β-29 σηκώνεται και πετά πάνω από τη Χιροσίμα. Είναι ο «ιχνηλάτης» και αφού βλέπει πως ο καιρός είναι καλός, ανάβει το πράσινο φως για να ξεκινήσει το «Enola Gay» που κουβαλά τη βόμβα με το όνομα «Little Boy», μαζί με άλλα δύο Β-29 και ένα μικρό αεροσκάφος που θα εκτελέσει χρέη φωτογράφου του γεγονότος. Περίπου στις οκτώ το πρωί, τοπική ώρα, τα ιαπωνικά ραντάρ πιάνουν το μικρό σμήνος αλλά δεν δίνουν σημασία καθώς θεωρούν ότι τρία αεροπλάνα δεν μπορούν να απειλήσουν. Στις 8.15 το «Enola Gay», που έχει αποκοπεί από τα υπόλοιπα, είναι πάνω από την πόλη και ελευθερώνει το 60 κιλών «Little Boy».

 Η πτώση κρατά 43 δευτερόλεπτα και ενώ αρχικά στόχος ήταν μια γέφυρα τελικά η βόμβα κατευθύνεται, λόγω του αέρα, 250 μέτρα πιο πέρα προς μια κλινική. 580 μέτρα πάνω από την κλινική πυροδοτείται και ο πλανήτης ζει για πρώτη φορά τον Αρμαγεδώνα. Εκτυφλωτική λάμψη, ωστικό και θερμικό κύμα. 80.000 άνθρωποι πεθαίνουν επί τόπου και 70.000 τραυματίζονται. Σε απόσταση 11 χιλιομέτρων από το σημείο της έκρηξης τα πάντα καταστρέφονται ενώ συνολικά το 69% των κτιρίων της πόλης δεν υπάρχουν πια. Μόνο σκιές πάνω στο τσιμέντο μένουν από ανθρώπους που είναι κοντά στην έκρηξη και άλλοι γίνονται αγάλματα. 

Το πλήρωμα του«Enola Gay» καταλαβαίνει τους κραδασμούς αφού έχει ταξιδέψει 11.5 μίλια μακριά. Όλα αυτά ενώ το «Little Boy» αποδεικνύεται ελαττωματικό και λιγότερο από το 1% του ουρανίου που έχει μέσα το αντιδρά σωστά και εκρήγνηται. Παρ' όλα αυτά η πόλη εξαφανίζεται από τον χάρτη ενώ στο Τόκιο δεν μπορούν να καταλάβουν τι έχει γίνει. Μόνο όταν στέλνουν έναν αναγνωριστικό αντιλαμβάνονται το μέγεθος του κακού.

«Ο κόσμος θα διαπιστώσει ότι ή πρώτη ατομική βόμβα έπεσε στη Χιροσίμα, μια στρατιωτική βάση. Κερδίσαμε τον αγώνα της ανακάλυψης με τους Γερμανούς. Τη χρησιμοποιήσαμε για να συντομεύσουμε την αγωνία του πολέμου. Για να σώσουμε χιλιάδες και χιλιάδες ζωές νεαρών αμερικανών. Θα συνεχίσουμε να τη χρησιμοποιούμε ώσπου να καταστρέψουμε ολοκληρωτικά την ικανότητα των Ιαπώνων να κάνουν πόλεμο» ανακοινώνει ο Χάρι Τρούμαν στο ραδιόφωνο. Μια δήλωση που έλεγε πολλά ψέματα, έκρυβε μέσα τις πολλές αλήθειες, προϊδέαζε για το επόμενο κακό που θα ερχόταν στις 9 Αυγούστου στο Ναγκασάκι και πάνω από όλα έδειχνε έναν άνθρωπο που δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς είχε κάνει. Η ιστορία αποδεικνύει πως είχε τόσες πολλές λύσεις που δεν έπρεπε καν να σκεφτεί την χρήση ενός τέτοιου όπλου.

Πριν και μετα την καταστροφή.

Η ατομική βόμβα αφήνει μια κατάρα δεκαετιών στην πόλη. Η ραδιενέργεια τη στοιχειώνει και από το 1950 είναι υπεύθυνη για 200.000 θανάτους. Ο καρκίνος είναι κάτι συνηθισμένο και οι τερατογενέσεις συχνές. Η Χιροσίμα ζει πλέον με το στίγμα της πόλης που χτυπήθηκε με ατομική βόμβα. Ο πλανήτης 36 χρόνια μετά δεν έχει ξεπεράσει εκείνο το πρωινό και περιέργως φαίνεται πως από τις δύο μεγάλες σφαγές ο άνθρωπος πήρε ένα μάθημα. Μπορεί να πληθαίνουν οι χώρες που διαθέτουν πυρηνικά όπλα όμως κάνεις δεν έχει σκεφτεί, ως τώρα, να τα χρησιμοποιήσει καθώς κανείς δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τα αποτελέσματα ενός «LittleBoy» που δεν θα είναι ελαττωματικό. Τα παραμορφωμένα παιδιά της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι είναι εκεί για να μας θυμίζουν αυτό που ποτέ δεν πρέπει να ζήσει πάλι ο κόσμος μας.

Σπάνια φωτογραφία απο τό έδαφος την ώρα της έκρηξης

Απο τους ανθρώπους που περνούσαν απο τη γέφυρα έμειναν μόνο τα ίχνη

Ανθρωποι που έγιναν σκιές.

Φωτογραφία απο το Enola Gay μετά την έκρηξη

Τα ρολόγια σταμάτησαν στις 8.15

aek365