Ούκ Άν Λάβοις Παρά Τού Μή Έχοντος - Η προέλευση της φράσης.

Στην Ελληνική μυθολογία, ο Χάρων (ή Χάρος στα νέα ελληνικά) ήταν ο πορθμέας του Άδη. (Το αντίστοιχο στην Ετρουσκική μυθολογία ήταν ο Charun). Μετέφερε με τη βάρκα του τους πρόσφατα αποθανόντες από τη μια όχθη του ποταμού Αχέροντα στην άλλη, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία βρισκόταν η είσοδος του Άδη. Οι νεκροί έπρεπε οπωσδήποτε να πληρώσουν στον Χάροντα έναν οβολό για τα ναύλα.

 Γι' αυτό στην αρχαία Ελλάδα τοποθετούσαν πάντα έναν οβολό κάτω από τη γλώσσα των νεκρών σωμάτων πριν τα ενταφιάσουν, για να έχει να πληρώσει ο νεκρός τον Χάροντα. Όσοι δεν είχαν να πληρώσουν ήταν καταδικασμένοι να περιπλανιούνται στις όχθες του Αχέροντα για εκατό χρόνια.

Μετά τον θάνατό του, ο Μένιππος έφθασε στις όχθες τού Αχέροντος ποταμού, από όπου θα τον παρελάμβανε ο Χάρων, για να τον μεταφέρει στην απέναντι όχθη, και επομένως στον Κάτω Κόσμο. Η φράση «Ουκ αν λάβοις παρά τού μή έχοντος», καθιερώθηκε μετά την χαρακτηριστική συνομιλία τού Μενίππου με τον Χάροντα, σχετικώς με τα πορθμεία τα οποία έπρεπε να αποδώσει ο Μένιππος, ώστε να περάσει στην απέναντι όχθη τού Αχέροντος ποταμού.

Χάρων: Ποδαποί μέν έστε, ώ νεανίαι, καί πόθεν ενταύθα αφίκεσθε;

Μένιππος: Ούτος μέν Ερμής θεός εστίν, εγώ δ' αλλοδαπός. Αμφότεροι δ' ουδαμόθεν άλλοθεν αφικόμεθα ή εκείθεν, όποι οί άνθρωποι αποθνήσκοντες είς Άδου καταβαίνουσι.

Χάρων: Πηλίκος δ' εί;

Μένιππος: Τηλικούτος, ηλίκον σύ οράς.

Χάρων: Πότερος δ' αποδώσει μοι τά πορθμεία;

Μένιππος: Ουδέτερος^. αμφότεροι γάρ ουκ έχομεν οβολόν καί παρά τού μή έχοντος ουκ άν λάβοις.

Χάρων: Έστι δέ τις οβολόν ουκ έχων;

Μένιππος: Ει μέν τις άλλος, ουκ οίδα; Εγώ δέ, ός Μένιππος ειμι, ουκ έχω.

Χάρων: Ποί σε νύν αγάγω άνευ οβολού;

Μένιππος: Όποι καί τούς άλλους νεκρούς^. ει δέ μή, άπαγέ με εκείσε, ένθα καί πρίν με ελθείν ενθάδε, οί έρεβός εστι καί ουδέν άλλο.

Χάρων: Τούτο μέντοι, ό ζητείς, ώ φίλε, αδύνατον.

el.wikipedia   users.sch